Chuvash ulusal kostümü

Chuvash ulusal kostümü, Chuvash etnik grubunun gelişim tarihini, iklimsel varoluş şartlarını ve figüratif düşüncesini yansıtır.

Kostümün oluşumunda büyük bir rol, komşularının kıyafetlerinin ayrıntılarını ödünç alan Çuvaşistan'ın ikamet ettiği yerdi. Cheboksary Bölgesi'ndeki Çuvaş'ın (viryal) kıyafeti, Rusya'nın Finno-Ugrik halklarının kıyafeti ile aynıydı - Mari, yapısal elemanların kırılganlığı nedeniyle. Tatarlarla alt seviyedeki Çuvaş (Anatri) elbisesinde yan yana fırfırlar kullanılmış, önlüğün ana rengi kırmızıydı. Havlu ve önlüklerde mavi, yeşil ve sarı ipliklerle süslenmiş dekoratif nakışlar vardı.

Samara bölgesinin Çuvaşkı kostümüyle surpanın başörtüsü ile göğüs plakasının benzerliği ile ifade edilen Mordovyalı kostüm ile XIX. - açık yeşil, pembe ve sarı.

Dava durumu, medeni durumunu, mülk durumunu, mal sahibinin yaşını anlattı.

Kostümlerde kullanılan ana renklerden biri kutsal saflığı simgeleyen beyazdı. Tatillerde beyaz gömlek giyilmelidir. Beyazla birlikte kırmızı, aynı zamanda bir saflık sembolü olarak kabul edildi, bu nedenle genellikle geleneksel kıyafetlerin motiflerinde bulundu. Yaşamı kırmızı sembolize etti, giysilerdeki tüm dikişler bu renkte bir kurdele ile kaplandı.

XIX yüzyılda. Chuvash, giyim üretiminde açık rengarenk kumaş kullandı - çok renkli ipliklerden oluşan bir kumaş. Onun kıyafetleri içinde tatil ve saha çalışmaları için yeleğe başladı. Bu, eski nesilden memnuniyetsizliğe neden oldu ve bazı durumlarda, örneğin çavdarın çiçeklenmesi sırasında, beneklerin giysilerini giyme konusunda katı bir yasak vardı. İhlalciye yasaklamanın gözetilmemesi, üzerine 41 kova soğuk su dökerek cezalandırıldı.

1850 yılına kadar Chuvash kumaş üretti ve evde bitkisel boyalar yaptı. İpliği boyamak çok zaman aldı, bu yüzden giysinin ana rengi pratik beyaz kaldı. Ve ancak Anatri ipliğin boyanmasını kolaylaştıran anilin boyaları ortaya çıkardı, pestrya üretimine başladı. 1850'de kıyafetleri neredeyse beyaz elbiselerle değiştirildi. Soylu pestryad takım elbiselerinde kullanılmaz.

Elbisenin kadın ve erkek versiyonunda beyaz gömlek Kepe vardı. Kesim basitti - kenevir kanvas ikiye katlanmış, ekler ve kamalar yan duvarlara dikilmiş, gömleği aşağı doğru uzatmıştı. 55-60 cm uzunluğundaki dar ve düz kollar, 90 derecelik bir açıyla bir gömlekle dikildi ve hareket özgürlüğü için manşete bir köşeli köşebent dikildi.

Bayan gömlekleri göğsünde merkezi bir yarıkla yaklaşık 120 cm uzunluğunda kesilmiş ve erkek gömlekleri - göğsünde bir yarık da olsa 80 cm.

Bayan gömlekleri göğsün üstündeki, sağındaki ve göğsündeki, kollarındaki, dikişleri ve etekleri boyunca işledi. Nakışın temel rengi kırmızıydı ve ana hatları siyah ipliklerle süslendi. Nakışta sarı, yeşil ve daha az sıklıkla rastlandı - koyu mavi renk. Göğüste nakış, rozet ve eşkenar dörtgen şeklinde yapıldı.

Karmaşık asimetrik nakış motifi, evli kadınların gömleklerinde vardı. Etek mütevazı ve ritmik olarak işlenmiştir - farklı boyutlardaki çizgiler, geometrik desenler ve üzerinde değişen çizgiler.

Legguards hafta içi ve tatil günlerinde giyilir.İmalatlarında ipek ve yün iplikleri, ağaçlara, yapraklara, çiçeklere ve kullanılmış şeritlere benzeyen işlemeli figürler kullandılar. Körükler, hareket sırasında kostüme canlılık veren kahverengi (veya mavi) renkli bir saçak ile süslenmiştir.

Kızın kostümü mütevazı görünüyordu, içinde küçük bir nakış vardı, göğsünde göğüs deseni yoktu (kezke), gömleğinde kol deseni ve omuz altlığı yoktu. Sıradan bir yazıya sahip olmadığına, ancak düzgün bir giysinin genç bir kadının güzelliğini ve çekiciliğini vurguladığına inanılıyordu.

Başlık - Evlilikte kadınlar tarafından giyilen Surpan, Masmak, Hushpa, Pus tutri. Genç bir kadının başlığına tukhya adı verildi.

Çocuk kostümü içinde hiç statü dekorasyonu ve lüks nakış yoktu. Gömlekler sade, pamuklu ya da keten, küçük çocuklar için pantolonlar bir yaka ile dikilir, büyük çocuklar için pantolonlar bir yaka olmadan dikilirdi. Ayrıca dikilmiş elbiseler ve koyun derisi paltoları.

Kızların zarif kıyafetleri sade, etek altı üzerine dikilmiş hazır bant ya da basit bir desenle süslenmişlerdi. Boncuk ve örgüden yapılmış basit takılar kafasına kondu. Yaşlı kızlar, kemerin arkasına tutturulmuş işlemeli boncuklu takılar (sarah) giyebilirler.

Çocuğun gömleğinin tasması, monofonik bir süsle süslenmiştir.

Erkek takım elbise arasında kepe gömlek, pantolon (yem), bot, keçe bot, şapka ve şapka vardı. Nakışla kadınlardan çok daha mütevazı bir şekilde dekore edilmiş, ancak dekor daha ağırdı. Omuzlarında gökyüzünün belirtileri, göğsünde ateş, erkeklik ve önemi vurguladı.

Beyaz renkli bez kumaşın bornozuna shupar denir. Üzerinde işlemeli yangın izleri vardı ve ipek çizgiler kullandılar. Nakış göğsünde, omuzlarında, sırtında, kollarında, etek kısmında yer alıyordu, ancak süslemeler neredeyse kadın kostümünün süslemesini kopyalamıyordu. Nakış figürleri, atları, bitkileri, insan ellerini gösteriyordu. Sırttaki renkli desenlere özellikle dikkat edildi ve manşet üzerine dünya sınırında bir tabela işlendi.

Erkek kıyafeti, siperlikli, kürklü şapka selekli kumaş şapkalarla tamamlandı. Üzerlerindeki nakışlar çoğunlukla güneşi ve yıldızları betimlemiştir.

Gençler, gelinin seçildiğinin ve düğünün yakında gerçekleşeceğinin bir sembolü olarak omuzlarında bir fular takıyorlardı. Kız başörtüsü yapmak için tüm becerilerini uyguladı ve bir erkek arkadaşa verdi, evlilik teklifi kabul etti. Eşarp damat düğün sırasında giydi.

Gelinin cübbesi, geometrik desenler şeklinde boncuklar, kabukları ve madeni paralarla süslendi ve başlık özellikle zengin bir şekilde dekore edildi.

Gelinin gömleği, önlüğü ve dış elbisesi nakışla süslenmiştir. Gelin, yüzük, bilezik, boyun, meme ve bel kolye, bir çanta ve küçük bir ayna takıyordu. Bütün yeleğin ağırlığı yaklaşık 15 kg idi.

Düğün kıyafetinin önemli bir detayı büyük beyaz bir battaniyeydi - kenarlarındaki nakışla süslenmiş perchenchek. Düğünün gelecekteki karısı bir süre onun altındaydı ve ardından perchenchek çıkarıldı ve gelin evli bir kadının elbisesiyle giyildi.

Damat işlemeli bir gömlek ve kaftan, geniş mavi (veya yeşil) bir kemer, botlar, eldivenler, alnında bozuk para olan kürklü bir şapka giyerdi.

Kadın kostümü boyun, omuz, göğüs ve bel süslemelerini içeriyordu. Bir zamanlar muska ve tılsımların işlevlerini gördüler, ancak zamanla mal sahibinin yaşını ve sosyal durumunu belirtmeye başladılar. Örneğin, bilgisayar korsanlığı ne kadar zor ve çeşitliyse, sahibinin o kadar zengin olduğu düşünülüyordu.

Adil seks, boncuklarla (shulkeme) gümüş takılar takıyordu. Kadınlar kendilerini bir çeşit pushok'ın göğüs plakası olan (arka kısımda yer alan) olan göğüs kemeri ile süslediler.

Ayrıca gümüş tevet üzerine süslenmiş gümüş ve boncuklarla süslenmiş bezemeler. Kadınlar düğün kıyafetlerini ve kızlarını tamamladı - şenlikli bir imaj. Kızların süsü, boncuk, boncuk ve madeni paralarla süslenmiş kanvas veya deri tabanlı uca kolyesiydi.

Evli bir kadının dekorasyonu - kolye kuru - çeşitli ebatlarda kalın boncuklardan ve dikilmiş paralardan oluşuyor.

Sıradan hayatta viryals, siyah onuchami ile ıhlamur (zapata) ve beyaz çoraplarla (tala calch) Anatri'den dokunan bast ayakkabılarını giydi. Tatillerde, deri çizme veya ayakkabılar giyerlerdi ve viryals akordeonya monte edilmiş yüksek çizmeler giyerdi. 1900 yılında kadınlar için yüksek bağcıklı deri botlar yapıldı. Valenki kışlık ayakkabı olarak kullanıldı.

Yirminci yüzyılın başında. toplu kıyafet üretimi nedeniyle ulusal kostüm ikinci sırayı aldı. Ancak köylerde kostüm, günümüzde kutlamalar ve törenler için elbise olarak önemini korumuştur. Konser etkinliklerinde, halk gruplarının performansları için kıyafet olarak aktif olarak kullanılmaktadır.

Günümüzde, kıyafetler yaratırken, moda tasarımcıları geleneksel kostümü kopyalamamaktadır, ancak geleneksel kalıpların ayrıntılarını yerine getirmeye çalışırken ve kostüm oluştururken el yapımı çalışmanın değerini iletmeye çalışan birleştirici görüntüler ve unsurlarını kullanmaktadır.